ZEN Bouddha Japonnais (H75 x B55 x D35 cm) 50% REMISE

Zen is een vorm van boeddhisme die sterk de nadruk legt op dhyana oftewel concentratie-meditatie. Hiermee wordt inzicht verkregen in de eigen ware aard om zo de weg te openen naar een bevrijde manier van leven. Chán is een van de grotere scholen van het Chinese mahayana-boeddhisme. In Japan en het westen is de school bekend onder de naam zen (Japans 禅). Volgens de overlevering is zen ontstaan in India, toen de Boeddha een bloem omhooghield en Kasyappa glimlachte. Hiermee liet hij zien de woordloze essentie van de dharma begrepen te hebben. Hiermee werd de leer overgedragen aan Kasyappa, de tweede patriarch van zen. Het boeddhisme werd in de eerste eeuw CE geïntroduceerd in China. Chán is de chinese verbastering van Indische dhyana-meditatie (ध्यान), die beïnvloed werd door het Chinese taoïsme. Volgens de overlevering werd Ch'an rond 475 of 520 geïntroduceerd door Bodhidharma, een Indiase monnik. Hij was de 28ste Indiase patriarch van zen, en de eerste Chinese patriarch. Rond die tijd waren in het zuiden zo'n 2.000 tempels en 36.000 monniken, en in het noorden 6.500 tempels en 80.000 monniken. Het boeddhisme dat Bodhidharma propageerde was sterk gebaseerd op de Lankavatara-sutra, waarin de tathagatagarba of boeddha-natuur en de alijvijnana gecombineerd worden. Hierdoor werd de nadruk gelegd op het direct zien van de ware aard van de geest, namelijk leegte: de ware aard van de mens heeft geen kenmerken die kunnen worden beetgegrepen. Het zien hiervan doet de mens ontwaken en doorbreekt de illusies die de geest schept. Dit inzicht opent de weg naar een bevrijde manier van leven, ongehinderd door de passies, verlangens en angsten die ons leven beheersen. Het is de vraag in hoeverre de verhalen over Bodhidharma historisch correct of apocrief zijn. In de Overdracht van de lamp (t'eng shi, Transmission of the lamp), samengesteld door de Japanse zen-meester Keizan (geb. 1253), en zelf geen accuraat historisch verslag, worden aspecten van de Bodhidharma-legende gerelativeerd. Er wordt verteld dat Bodhidharma niet op een rietstengel maar op een klein bootje de Yangtze-rivier overstak. In 1968 richtten Leo Boer en Jan Willem van de Wetering een Zengroep op, en twee boeken van de tweede hielpen om Zen in Nederland populair te maken. De leiding van de groep werd overgenomen door Erik Bruijn, die nog steeds een bloeiende zengemeenschap heeft. De grootste Zen-organisatie op dit moment is Zen.nl (CRKBO-gecertificeerd) van Rients Ritskes, een sociale onderneming met zo'n 30 centra. Rients Ritskes kreeg in 1987 lesbevoegdheid van Hirata Roshi van Tenryu-ji Kyoto en kreeg in 2013 in de sociale media veel aandacht vanwege zijn vermeend onjuist gebruik van een oude Japanse lerarentitel. Een tweede relatief grote organisatie is de Kanzeon Sangha, een internationale organisatie opgericht door Dennis Genpo Merzel in 1984. Er zijn verschillende centra in Nederland. De twee bekendste zijn Kanzeon Sangha in Amsterdam, geleid door Nico Tydeman, en het soto-klooster Zen River in Uithuizen, Groningen, van Tenkei Coppens. De Kanzeon Sangha International is gelieerd aan The White Plum Lineage van Maezumi Roshi. Deze ontving overdracht in zowel de Soto als Rinzai Traditie, alsook in de Sanbo Kyodan. Een derde grote organisatie is de Orde van Interzijn van Thich Nhat Hanh, die zo'n dertig sanghas telt in Nederland. Maha Karuna Ch'an van Ton Lathouwers is een kleinere organisatie, met een aantal gelieerde groepen in Nederland en Belgie. Deze groep heeft dwarsverbanden met katholieke spiritualiteit en bezinningsgroepen, maar ook met andere Zen-groepen in Nederland. Andre van der Braak, hoogleraar in boeddhisme aan de VU en leerling van zowel Ton Lathouwers als Nico Tydeman, ontving in 2013 dharma-overdracht van Ton Lathouwers. Andere bekende groepen zijn de Dharmatoevlucht (deel van de 'Order of Buddhist Contemplatives') in Apeldoorn, en het International Zen Institute Noorderpoort klooster/retraitecentrum in Wapserveen (Drenthe), geleid door zenmeesteres Jiun Hogen Roshi.

De etnisch-Chinese boeddhisten hebben een min of meer aparte beweging. Hun belangrijkste vertegenwoordiging, tevens teken van integratie in Nederland en 'Cultureel baken van Amsterdams Chinatown', is de He Hua tempel aan de Zeedijk. Deze wordt primair bemensd door nonnen verbonden aan de Buddha's Light International Association uit Taiwan. Een parallel proces vond plaats bij de Vietnamezen, die sinds de jaren tachtig een niet onaanzienlijke groep immigranten vormt. Zij richtten de eigen 'Van Hanh Pagoda'tempel op onder de rook van Amsterdam, in Nederhorst den Berg. Er wonen permanent enkele Vietnamese Mahayana-monniken, maar vanwege de aard van het boeddhisme in Vietnam is er ook een zekere samenwerking met Theravada leraren.

 

Lava steen
Lava is gesteente in vloeibare vorm. Nadat magma het aardoppervlak of de zeebodem bereikt wordt het lava genoemd. Door verschillen in magmasamenstelling, snelheid van uitvloeiing, temperatuur en chemische, mineralogische samenstelling zijn er meerdere soorten lava, ieder met een eigen gedrag en met als kenmerk een poreuze structuur. Lava kan een vernietigende werking hebben, maar heeft tegelijkertijd ook een creërende werking. Zo kan nieuw land worden gevormd door lava, hierdoor zijn bijvoorbeeld de Hawaïaanse eilanden in de Grote Oceaan ontstaan. Verder is afgekoelde lava -na enige eeuwen van verwering- erg vruchtbaar en kan daarom goed gebruikt worden als landbouwgrond. Het woord 'lava' komt oorspronkelijk uit de Italiaanse taal, en is waarschijnlijk afgeleid van het Latijnse woord labes dat duidt op het glijden of schuiven van de lava. Het woord werd in zijn huidige betekenis voor het eerst gebruikt door Francesco Serao, professor in de geneeskunde aan de Universiteit van Napels, toen hij de eruptie van de Vesuvius in de periode van 14 mei tot 4 juni 1737 beschreef. Serao geloofde dat lava een mengsel van zand en aarde was, dat was gesmolten door de hitte van het vulkanische vuur. Hij beschreef "een stroom van vurige lava" in vergelijking met het water en de modder die na hevige regen van de vulkaan afstromen. Afkoelende stroperige lava hoopt zich vaak op in een vulkanische schacht. Door deze blokkage en de aanwezigheid van gassen in het lava wordt de druk in de schacht opgebouwd. Uiteindelijk vindt een uitbarsting plaats waarbij grote wolken van vulkanisch as en gas ontstaan, evenals pyroclastische stromen. De meest explosieve erupties worden gevolgd door een rustigere periode waarin lava wordt uitgestoten. Als de lava rijk aan silica is ontstaat een langzaam groeiende lavakoepel, een grote kussenachtige structuur vol barsten en spleten. De top en randen van een lavakoepel zijn meestal bedekt met steenfragmenten, breccia en as. Het geharde gesteente dat ontstaat uit lava noemt men uitvloeiingsgesteente. Het uiterlijk en de samenstelling van verschillende uitvloeiingsgesteenten varieert sterk. Als een lavastroom van ryoliet snel afkoelt kan het obsidiaan worden. Als het gevuld is met gasbellen kan het echter ook puimsteen worden. Als dezelfde lava langzaam afkoelt wordt het een lichtgekleurd massief gesteente dat men gewoon ryoliet noemt.

 Het boeddhisme is in Thailand de belangrijkste religie van het land. In 2011 hing 94,6% van de 66,7 miljoen inwoners de religie aan. De belangrijkste stroming in het land wordt gevormd door het theravadaboeddhisme. Uit archeologische vondsten komt naar voren dat het boeddhisme in Myanmar in ca. de 6e eeuw n.Chr.naar Thailand kan zijn overgeleverd Mogelijk was het boeddhisme ook al eerder in Thailand aanwezig, waarvan dit op zijn vroegst in het jaar 228 v.Chr.geweest is door Uttar Sthavira, een van de zonen van de Indiasekoning Asoka, een Indiaas heerser uit de 3e eeuw v.Chr. en groot promotor en beschermer van het boeddhisme. De stroming die tussen de 8e en 13e eeuw het meest voorkwam in Thailand, was het hinayanaboeddhisme. Daarna verspreidde zich het theravadaboeddhisme door toedoen van de toenmalige koningen van Thailand. Deze invloed kwam vooral door de contacten die er in die tijd waren met Ceylonese boeddhisten. In 1851 volgde Rama IV zijn overleden broer Rama III op. Rama IV was een boeddhistische monnik toen hij de troon besteeg en hij hervormde tijdens zijn regering het boeddhisme in het land naar de vorm zoals deze begin 21e eeuw ook nog wordt beoefend. Hij deed dit door de Dhammayut-school te stimuleren die een groot belang hecht aan de regels uit de Vinaya. Hij werd opgevolgd door Rama V die eveneens een actief pleitbezorger van het boeddhisme was. Zo liet hij een Pali Canon uitbrengen die begin 21e eeuw als een van de belangrijkste en meest volledige in zijn soort wordt beschouwd. Een latere hervorming zorgde ervoor dat de koning de leiding kreeg over de gehele sangha in Thailand