Pendentif Cuivre & Or en Calcite de Sud-Afrique en 925/000 argent. Exemplaire Unique & n'importe qu

Bergkristal is de kleurloze en meest voorkomende variant van het mineraal kwarts (siliciumdioxide, SiO2) De naam 'bergkristal' is afgeleid van het Griekse woord "Krustallos" dat ijs betekent. Men geloofde dat bergkristal door de godenvormgegeven ijs was. Ten tijde van het Mesolithicum kende men het bergkristal al. Tijdens de Romeinse tijd werd het uit de Alpen onder de naam "versteend ijs" op de markt gebracht. Theofratus noemde het "krystallos". Ook Plinius de Oudere maakt er melding van. De naam 'kwarts" is in 1529 ingevoerd door Georgius Agricola. De volkeren uit het Oosten beschouwden bergkristal als steen van het geduld en de volmaaktheid. Tibetanen gebruiken bergkristal om wonden te behandelen.De keuze van bergkristal als drinkglas of als deel van middeleeuwse sieraden kan worden toegeschreven aan het geloof dat deze kristallen zouden breken of verkleuren wanneer zij met gif in aanraking kwamen. Zo werd de keten een amuletdat de koning beschermde. Vergelijk de Rudolfinische keizerskroon en de keten van de Jehova-orde. Ontstaan: Megnatieten, pegmatieten, hydrothermale en alpiene steenaders, alluviale afzettingen. Voorkomen: Bergkristal is in de natuur wijd verbreid, maar niet altijd in edelsteenkwaliteit. Historisch bekende vindplaatsen zijn India en Sri Lanka (de omgeving van Tatnaputi). Iriserend kwarts uit het gebied van de Poona in India en uit Myanmar is een zeldzaamheid. Fraaie kristallen komen uit Kenia en Madagaskar, ook uit Brazilië (Minas Gerais), Goisas, Bahia en Frans-Guyana. In de VS komt bergkristal voor in pegmatieten, onder andere in Maine (bij Ausburn, New York, North Carolina, Arkansas (Crystal Peak) en Californië. Van bijzondere betekenis zijn voorkomens in de Alpen. Bergkristallen worden gevonden in Zwitserland (bijvoorbeeld bij Urim waar een kristal van 135 kg is gevonden in het gebied van de Sint-Gotthard en van de Grimsel), in Oostenrijk (in 1965 werd bij de Großglockner in een holte een kristal van bijna 1000 kg gevonden). Bergkristallen komen ook voor in Duitsland, Tsjechië, Polen en Frankrijk. In de collecties van diverse musea bevinden zich unieke geslepen bergkristallen. Het Smithsonian Institution Washington bezit een geslepen steen van 7000 kt en een bol bergkristal met een diameter van 33 cm en een gewicht van 48,5 kg; deze komt uit Birma en is in China geslepen.

Edelsteentherapie Bergkristal

 
Siliciumcarbide (SiC), ook bekend als carborundum, is een zeer hard materiaal dat veel wordt gebruikt voor slijpen en polijsten, in de vorm van slijpstenen, polijst- en slijppoeders en als bekleding van schuurpapier, en tegenwoordig ook voor de pantsering van pantservoertuigen. De verbinding is ontdekt door Edward Goodrich Acheson die er op 28 februari 1893 een patent op verkreeg. Granulair siliciumcarbide wordt op commerciële schaal geproduceerd door een reactie bij zeer hoge temperatuur. Hoogwaardig silica zand en koolstof (meestal petroleumcokes) worden hiervoor in de juiste verhouding tot reactiemateriaal gemengd. Van dit mengsel wordt een hoop materiaal gebouwd. Midden in deze hoop materiaal bevindt zich een kern van grafiet die dient als stroomgeleider. De grafietkern wordt aangesloten op een transformator en onder spanning gezet. Als gevolg van de weerstand loopt in de kern van de hoop materiaal (oven) de temperatuur op tot circa 2700 graden Celsius. Bij deze temperatuur loopt de reactie SiO2 (zand) + 3C (cokes) levert SiC + 2CO (koolmonoxide); kortom: SiO2 + 3 C → SiC + 2 CO Een duidelijk onderscheid moet worden gemaakt tussen granulair siliciumcarbide en vezelvormig siliciumcarbide, wat voor specifieke doeleinden op nano schaal wordt geproduceerd. Aangetoond is dat granulair siliciumcarbide toxisch inert is. Granulair siliciumcarbide, zoals dat in Nederland wordt geproduceerd, is niet als gevaarlijke stof of preparaat geclassificeerd volgens de EG-Richtlijn 67/548/EEG of Richtlijn 1999/45/EG of Verordening (EG) nr. 1272/2008. In een op 7 december 2012 gepubliceerd rapport stelt de Nederlandse Gezondheidsraad dat siliciumcarbide in vezelvorm (vezels, ‘whiskers’) kanker kan veroorzaken en geclassificeerd moet worden als ‘kankerverwekkend voor de mens’ (in categorie 1A), volgens het classificatiesysteem van de Gezondheidsraad. De gegevens over de granulaire vorm van siliciumcarbide zijn onvoldoende om de carcinogene eigenschappen hiervan te kunnen classificeren (categorie 3). Reden is dat de commissie zich zorgen maakt over de vraag of het commerciële granulaire siliciumcarbide voldoende vrij is van vezel-vormige silliciumcarbide

 

Edelsteentherapie Rookkwarts