Agate-Oeil (25-35mm) ou "Bulls-eyes" de Mexique

Bulls eye agaat komt aan zijn naam doordat het lijkt op het grote oog van een stier.

Agaat is een doorzichtige, maar soms ook opake variëteit van kwarts en een subvariëteit van chalcedoon. De chemische structuur van agaat is identiek aan jaspis, vuursteen, hoornkies en wordt vaak samen met opaal gevonden. De kleurrijke, gestreepte specimens worden gebruikt als halfedelsteen. De naam agaat komt van het Griekse Ἀχάτης, Achatès, de naam van de huidige rivier de Dirillo in het zuiden van Sicilië, waar agaten en andere chalcedonen gevonden werden. Van oudsher werd agaat gedragen als gelukssteen of ter genezing. Er werden ook gebruiksartikelen van agaat gemaakt zoals knoopjes. Er wordt een aantal geneeskrachtige werkingen aan agaat toegekend, zoals bescherming tijdens zwangerschap, tegen hoofdpijn, huidaandoeningen en evenwichtsstoornissen. Agaat hoort volgens diverse literatuur bij de sterrenbeelden Waterman, Stier, Schorpioen en Tweelingen. Agaatverbindingen vormen zich als oplossing van kiezelzuur in holten in oudere rotsen. De stenen kunnen kunstmatig worden bevlekt om kleurcombinaties te verkrijgen die levendiger zijn dan die gevonden worden in de natuur. De belangrijke bronnen van agaat zijn Brazilië, Uruguay en de Verenigde Staten (Oregon, Washington en rond het Bovenmeer). Dichterbij Nederland en België wordt ook agaat gevonden in de Hunsrück in Duitsland.
Chemische samenstelling: SiO2 + Al, Ca, Fe, Mn Kristalstelsel: behoort tot chalcedoonachtige kwartskristallen, trigonaal. Splijting: geen. Kleur: lichtblauw of grijs maar het kan ook groen zijn Streepkleur: geen. Glans: glasglans, mat, zijdeglans. Hardheid (Mohs): 6,5 tot 7. Gemiddelde dichtheid: 2,65 kg/dm3. Transparantie: doorzichtig tot doorschijnend.

De geschiedenis van amuletten

Sinds eeuwen worden over de gehele wereld bepaalde waardes toegekend aanamuletten en talismannen. Nergens is de handel en wandel van amuletten zo groot als in Thailand. Het gebruik gaat terug tot ver voor onze jaartelling. Bij het ontstaan van het Boeddhisme werden al relikwietjes bewaard van overleden monniken en familieleden, deze werden bijgedragen als herinnering maar ook als bescherming en als geluksbrenger. Het waren niet alleen stukjes kleding of haar van de overledene maar ook botjes of tanden. Van enkele stupa’s , chedi’s of pagodes wordt beweerd dat ze botjes of haar bevatten van De Boeddha zelf. Tot op heden trekken nog vele pelgrims naar deze grafmonumenten. 

Door de eeuwen heen heeft het Boeddhisme een grote aanhang gekregen en alleen in Thailand en zijn er tienduizenden tempels gebouwd, en zijn er honderden bedevaartplaatsen ontstaan van hele bekende tot minder bekende. Al deze tempels en plaatsen heb een ding gemeen, elke tempel heeft een eigen amulet, met een eigen verhaal en een eigen geschiedenis. Er zijn een tiental heel bekende monniken in Thailand die in hun leven de status “Boeddha” hebben gekregen door meditatie de verlichting te bereiken. Al deze monniken hebben iets betekend voor de Thaise bevolking waardoor ziektes, armoede, en onheil uitblijft of verdwijnt. Er zijn hier honderden verhalen over welke met de mooiste geuren en kleuren worden verteld. De eerdere monniken van eeuwen geleden hadden toen nog geen vaste verblijfplaats, zoals een tempel of klooster. Ze reisde door het land om de leer van Boeddha te verkondigen. Ze sliepen soms in kloosters of bij de lokale bevolking, maar meestal in de open lucht of in grotten waar ze baden en mediteerden.