Pijlpunt van Rozenkwarts, geheel met de hand vervaardigd. Rozenkwarts afkomstig van Madagaskar.

Een pijl is doorgaans een onderdeel van een pijl-en-boog dat wordt afgeschoten, maar er bestaan ook werppijlen en speciale varianten voor blaaspijpen, onder andere. Door de eeuwen heen zijn pijlen vervaardigd in diverse vormen en materialen. Bij de constructie werd gebruikgemaakt van klemverbindingen, lijm of dunne bindmaterialen, alleen of in combinatie. Omdat consistentie in prestatie essentieel was voor de schutter, vergde het vervaardigen van pijlen veel aandacht voor detail. Een pijl bestaat uit drie primaire onderdelen: de punt, de schacht en de bevedering. Van antieke pijlen zijn meestal alleen de punten overgebleven, aangezien deze vaak van duurzaam materiaal waren gemaakt. Voor een stabiele vlucht dient de punt verzwaard te zijn om het zwaartepunt naar voren te verplaatsen, en voor gebruik als wapen moet de punt scherp en stevig zijn. Bij het ontwerp van de punt moest een balans gevonden worden tussen aerodynamische eigenschappen en de noodzaak om het doel dodelijk te raken of ernstig te verwonden. In de prehistorie maakte men pijlpunten van vuursteen of obsidiaan. Beide materialen zijn geschikt voor het vormen van scherpe randen: vuursteen werd met scherp gereedschap bewerkt om scherpe stukken af te slaan, terwijl obsidiaan van nature scherpe randen heeft door zijn kristalstructuur. Ook werden botfragmenten of plantendoorns gebruikt, of werd de schacht van de pijl simpelweg scherp geslepen. In latere perioden werden brons en ijzer gebruikt; metalen konden door smeden en gieten nauwkeuriger worden gevormd dan steen en waren eenvoudiger in grote hoeveelheden te produceren. Soms werd de pijlpunt voor een verhoogd effect in gif gedoopt of voorzien van weerhaken.