Fossiele walrus "tandfragment" uit Saint Laurence ver afgelegen in Alaska in de U.S.A. (Zeldzaam).

De walrus (Odobenus rosmarus) is een groot zeezoogdier met een brede rug en een discontinue verdeling over de Noordpool in de Noordelijke IJszee en subarctische zeeën van het noordelijk halfrond. De walrus is de enige levende soort in de familie Odobenidae en het geslacht Odobenus. Deze soort is onderverdeeld in drie ondersoorten: de Atlantische walrus (O. r. Rosmarus) die in de Atlantische Oceaan leeft, de Pacifische walrus (O.R. divergens) die in de Stille Oceaan leeft, en O. r. laptevi, die in de Laptev-zee van de Noordelijke IJszee leeft. Volwassen walrussen worden gemakkelijk herkend aan hun prominente slagtanden, bakkebaarden en bulk. Volwassen mannetjes in de Stille Oceaan kunnen meer dan 2.000 kg (4.400 lb) wegen en, bij vinpotigen, alleen door de twee olifantensoorten worden overschreden. Walrussen leven meestal in ondiepe wateren boven het continentale plat en spenderen aanzienlijke hoeveelheden van hun leven aan het zee-ijs op zoek naar bentische tweekleppige weekdieren om te eten. Walrussen zijn relatief langlevende, sociale dieren en worden beschouwd als een "sluitsteensoort" in de Arctische zeegebieden. De walrus heeft een prominente rol gespeeld in de culturen van veel inheemse Arctische bevolkingsgroepen, die op de walrus hebben gejaagd vanwege zijn vlees, vet, huid, slagtanden en botten. Tijdens de 19e eeuw en het begin van de 20e eeuw werden walrussen op grote schaal opgejaagd en gedood vanwege hun blubber, walrus-ivoor en vlees. De populatie walrussen daalde snel rond het Noordpoolgebied. Hun bevolking is sindsdien enigszins hersteld, hoewel de populaties van Atlantische en Laptev-walrussen gefragmenteerd blijven en zich op een laag niveau bevinden in vergelijking met de tijd vóór menselijke tussenkomst.