Fossiele Krokodillenkop gevonden in januari 2020 in het Atlasgebergte, Sahara/Erfoud, Marokko.

De krokodillen (Crocodylidae) zijn een familie uit de orde krokodilachtigen (Crocodilia). Onder deze familie bevinden zich de grootste soorten, en ook enkele afschrikwekkende uitgestorven soorten. Er zijn 15 soorten waarmee het van de 25 soorten krokodilachtigen de grootste groep is. Alligators, kaaimannen en gavialen zijn wel krokodilachtigen maar behoren tot andere families. Krokodillen hebben een groot verspreidingsgebied en komen voor in Afrika, Azië, Australië en Noord-Amerika en alle alligators leven in Noord- en Zuid-Amerika. De grootste soort is de zeekrokodil, waarvan het record staat op 8,25 meter. Met een maximale lengte van nog geen twee meter is de breedvoorhoofdkrokodil (Osteolaemus tetraspis) de kleinste soort. De uitgestorven Deinosuchus was misschien tot 15 m lang. Het is niet zeker of Deinosuchus een lid van de Crocodylidae is. Het was in ieder geval een nauwe verwant. Afgezien van de omvang van de grootste soorten zijn er enkele fysieke kenmerken die krokodillen onderscheiden van gavialen (Gavialidae), alligators en kaaimannen (Alligatoridae). Ten eerste de schedel; krokodillen hebben een vrij lange schedel van naar verhouding normale breedte. Ook hebben de krokodillen geen tong en de kaaiman, Alligator en de Gaviaal wel, en de krokodil heeft een kwab, dat is onder zijn bek een soort zakje. Krokodillen worden gemiddeld aanmerkelijk groter en zijn over het algemeen gevaarlijker. De tanden zijn de sleutel tot het onderscheid met andere families. Vooraan steekt het vierde paar kiezen buiten de onderkaak, die in een uitsparing van de bovenkaak passen. De rest van de tanden gaat schuil in de bek als deze gesloten is. Bij alligators zijn deze uitstekende tanden afwezig, en bij gavialen steken alle tanden naar buiten. Krokodillen zijn polyphyodonts en kunnen elk van hun 80 tanden tot 50 keer vervangen in hun 35-75-jarige levensduur. Naast elke volwassen tand is er een klein vervangende tand en een odontogene stamcel in de dental lamina die geactiveerd kan worden. De meeste soorten prefereren zoet water maar enkele kunnen op zee worden aangetroffen. Alleen de zeekrokodil leeft meer in zee dan in zoet water en kan grote afstanden afleggen. Naast een beet kan een krokodil ook vervaarlijk met de staart slaan. De nijlkrokodil en de zeekrokodil zijn de gevaarlijkste soorten en verantwoordelijk voor honderden doden per jaar in Azië en Afrika. Op de korte afstand zijn krokodillen erg snel. Veel soorten kunnen zelfs een stukje rennen. Ook de reflexen zijn zeer goed ontwikkeld om prooien te verrassen of ter verdediging. De kaken zijn krachtig en bevatten vele rijen tanden om vlees af te scheuren. Krokodillen zijn opportunistische jagers die in een hinderlaag op een prooi wachten en snel toeslaan als een prooidier binnen bereik is. Vaak wordt een prooi door meerdere exemplaren aan stukken gescheurd. Er zijn waarnemingen van grote hoefdieren, leeuwen en zelfs haaien die ten prooi vielen aan krokodillen.