Kalebas met "Papua-beschildering".

Kalebas (squash) is een verzamelnaam voor een groot aantal aan elkaar verwante gewassen, zoals pompoen, flespompoen, fleskalebas en courgette (of zucchini). Het woord 'kalebas' is van Perzische oorsprong; Kalebassen worden veel gebruikt als decoratie, maar sommige soorten kunnen worden geconsumeerd, zoals de flespompoen en de pompoen. In gedroogde toestand is de schil een vrij harde schaal waardoor de uitgeholde vrucht dienst kan doen als recipiënt. Deze kunnen dan met motieven versierd worden via incisie of pyrogravering (gravering met een hete priem). Een kalebas kan voor verschillende dingen gebruikt worden: als kruik, drinkbeker, kom of lepel. Kalebassen vormen een belangrijk materieel element in de marron samenleving. Ze dienen als opdienservies, bewaarbakjes en bekers. Doorgaans wordt de buitenkant versierd door mannen, terwijl vrouwen eventueel dan nog de binnenkant versieren met geometrische patronen. Volgens de experts, de Prices, bestaan er vijf soorten kalebassen: kleine kommetjes, waarmee water aan baby's gegeven wordt; twee typen middelgrote kommen met fraaie versieringen, voor maaltijden van mannen; weinig gedecoreerde kommen om rijst mee te wassen, en grote, niet versierde kommen voor ritueel gebruik. Ook worden kalebassen in meerdere stukken versneden tot lepels en spanen. In West-Afrika wordt de gedroogde kalebas veel voor traditionele instrumenten gebruikt. De bolle, harde schaal is erg sterk en is een uitstekende klankkast. Te noemen zijn: de bara, een grote kalebas met opening die wordt gebruikt als slaginstrument, de djabara of shekere, een kalebas met een kralen-netje eromheen, vergelijkbaar met de maracas. de kora, een soort harp met gewoonlijk 21 snaren, de Kamale Ngoni, die lijkt op een kora maar dan kleiner en meestal met 8 of 10 snaren. de bala, die lijkt op een xylofoon, waarbij kleine fleskalebassen worden gebruikt als klankkasten.