Libisch woestijnglas "oogjes"hanger uit Egypte.

Tektieten zijn stukken glas van aardse oorsprong, en zijn genoemd naar het Griekse woord tektos wat gesmolten betekent. Libisch glas in Libië en Egypte, deze zijn lichtgeel tot geelgroen en wegen tot 5 kilogram, en zijn geschikt voor te facetteren.
Doordat tektieten waarschijnlijk ontstaan tijdens meteorietinslagen zijn de voorkomens vaak beperkt tot relatief kleine gebieden, deze worden strooivelden genoemd. De bekendste tektieten komen uit Tsjechië, waar ze worden gevonden in het gebied van de Moldau, ze worden daarom moldavieten genoemd en ze werden in 1788 ontdekt. In Bohemen en Moravië zijn talrijke plaatsen tektieten gevonden. Uiterlijk onderscheiden ze zich door hun vorm, kleur, grootte en oppervlak. Men vermoedt dat er een verband bestaat met een meteorietkrater, de Nördlinger Ries in Duitsland. De ouderdom van deze krater wordt gedateerd op 14,8 Ma. De tektieten wegen van ongeveer 8 gram tot 110 gram. Andere vindplaatsen zijn Besednice, Lodenice, Habri, Kamenny, Újezd en Slavče. Moldavieten bevinden zich in de sedimenten van het Boven-Mioceen, maar ook in jongere afzettingen. In Moravië zijn Moldavieten donkerder, minder doorzichtig en hebben een gladder oppervlak, ze zijn echter groter en kunnen tot 260 gram wegen. De bekendste Moravische vindplaatsen zijn Kajotice, Slavice, Stepanovice, Mohelno en Dukovany. Moldavieten worden soms ook gevonden in Duitsland bij Dresden en in Oostenrijk. Andere tektieten zijn donkerbruin tot zwart. De namen zijn afhankelijk van de vindplaatsen : Indochinieten komen voor in Vietnam, Cambodja en Laos, (Indochina), ze zijn er zwartgroen en hebben een gladder oppervlak en wegen tot 3 kilogram. Philipponiet of rizaliet, op de Filipijnen. Billitonieten op het Maleisischeschiereiland en op de eilanden Banak, Billiton en Sumatra. Javaiet op Java, deze stenen zijn zwart. Irgiziet in Kazachstan. Australiet in Australië. Darwinglas, op het eiland Tasmanië, dat lichter is en geschikt voor facetslijpsel. Zwarte Bediasiet komt voor op het Amerikaanse continent, voornamelijk in de Verenigde Staten, en wel in Texas. Donkergroene Georgianiet in Georgia, Peru en Colombia.

Een meteoriet is het deel van een meteoroïde dat op de aarde inslaat na vanuit de ruimte door de atmosfeer te zijn gevallen. Tijdens de tocht door de dampkring wordt het materiaal sterk afgeremd en zeer heet; dit kan als een meteoor te zien zijn. In wezen is een meteoriet puin uit de ruimte. Aan de hand van de samenstelling van meteorieten kan soms bepaald worden wat de herkomst is. Zo zijn er al meer dan twintig gevonden die van de maan afkomstig zijn. Het betreft dan materiaal dat door een andere meteoriet uit de maan is losgeslagen. Ook zijn er meteorieten zoals ALH84001 gevonden, waarvan de herkomst Mars is. In veel gevallen is de meteoriet echter afkomstig uit de planetoïdengordel (ook wel asteroïdengordel genoemd) tussen Mars en Jupiter. Of er ook meteorieten bestaan met een kometaire oorsprong, staat nog ter discussie. Het is mogelijk dat sommige zeldzame, zeer fragiele soorten koolstofhoudende meteorieten van kortperiodieke kometen afkomstig zijn. Veel puin dat in contact komt met de dampkring bereikt de aarde niet, maar verbrandt door de weerstand van de atmosfeer. De brokstukken die verbranden zijn in de nacht zichtbaar als meteoren, ook wel sterrenregen of vallende ster genoemd. Bij grotere stukken die niet volledig verbranden maar gedeeltelijk als meteoriet op de aarde neerkomen, ontstaat bij het passeren van de dampkring een bolide (vuurbol). Dat het om een indrukwekkend verschijnsel kan gaan blijkt bijvoorbeeld uit de bolide van de Sichote-Alin. Die was bij volledig daglicht zeer duidelijk zichtbaar. De vuurbol veroorzaakt door de Nederlandse Glanerbrug-meteoriet uit april 1990, was vlak voor zonsondergang zichtbaar.