Drakenschedel in Atlantisiet met Purperiet uit Dundas Australië

De kristallen schedels zijn uit kwarts of bergkristal geslepen kunstwerken in de vorm van menselijke schedels. Deze doken op in de tweede helft van de negentiende eeuw en werden oorspronkelijk toegewezen aan diverse precolumbiaansebeschavingen. Onderzoek in de jaren negentig van de twintigste eeuw, onder andere met behulp van een scanning tunneling microscoop toonde aan dat in elk geval een aantal van deze schedels vervalsingen zijn. Deze zijn met slijpinstrumenten gemaakt die pas in de tweede helft van de negentiende eeuw ontwikkeld werden.Er bestaat een sterk vermoeden dat een aantal van de kristallen schedels vervaardigd zijn in opdracht van de Franse handelaar Eugène Boban en door hem verkocht zijn. Eén van de bekendste schedels is de Mitchell-Hedges skull. Deze zou door de Britse avonturier F. A. Mitchell-Hedges in een ruimte onder de ruïnes van Lubaantun in Belize gevonden zijn. Later bleek hij deze schedel onderhands gekocht te hebben in het Londense veilinghuis Sotheby's. Zijn vrouw gaf als reden dat hij de schedel slechts als onderpand aan iemand gegeven had en deze via Sotheby's teruggekocht had. Na het overlijden van Anna Mitchell-Hedges is de schedel in het bezit gekomen van Bill Homann. In de jaren negentig bleek dat ook de Mitchell-Hedges skull een vervalsing was. In de tussentijd zijn de nodige hypes en legenden ontstaan rond de kristallen schedels. Door hun zogenaamde vindplaats zouden ze eeuwen geleden door de Maya's, de Azteken of een nog 0udere precolumbiaansse beschaving gefabriceerd zijn. Ook zouden deze paranormale gaven hebben en zou je ze nooit recht in de ogen mogen kijken. Volgens een andere legende zouden ze een buitenaardse oorsprong hebben. Er zouden er dertien van op aarde te vinden zijn. Eenmaal herenigd zouden ze hun kennis met de mensheid delen. Ook nu spelen de schedels nog steeds een rol in een deel van de New age-gemeenschap. 
In fictie: 
•In de film Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull uit 2008 worden alle bovenstaande legenden gecombineerd.
•Het verborgen kristal, een boek van Manda Scott, gaat over de kristallen schedels en het 2012-fenomeen van de Maya's.
•In de 21e aflevering van seizoen 3 van de sciencefictionserie Stargate SG-1 uit 2000 (Crystal Skull) verdwijnt Daniel Jackson als hij in een kristallen schedel kijkt.
•De Assassin's Creed-serie verwijst naar de schedels, waar het oeroude artefacten zijn met mysterieuze krachten.

Edelsteen schedels. Edelsteen schedels zijn al populair en mysterieus voor vele culturensinds vele decenia. De schedels hebben een heel diverse betekenis. Keltische schedels staan symbool voor Tijd, Kracht, creatie, initiatie en concentratie. De Keltische cultuur gelooft dat de schedel een zetel van macht en kracht is. Sommige teksten verwijzen naar de schedel als de zetel van onze ziel. Archeologische vondsten leren ons dat de oude Kelten de schedels offerden aan heilige bronnen. De schedel wordt universeel gezien als het symbool van leven en dood. Meer recent wordt de schedel gelinkt aan dood en het omarmen van onze sterflijkheid. In lang vervlogen tijden stond de schedel soms voor leven. Schedels en skeletten zijn het symbool voor de Mexicaanse feestdag, de dag van de dood. De schedel en gekruiste beenderen is een populair symbool voor piraten en vergif. Sommige healers gebruiken schedels om visioenen te zien van het heden, verleden en de toekomst. o.a. Rozenkwarts, bergkristal, rhodoniet, aventurijn en hematiet.

Atlantisiet is een combinatie van serpentijn met stichtiet.
Het mineraal serpentijn of clinochrysotiel is een magnesium-ijzer-silicaat met de chemische formule (Mg, Fe)3Si2O5(OH)4. Het behoort tot de fylosilicaten. Het amorfe mineraal kan rood, geel, wit en groen zijn. De groene kleur is typisch voor het mineraal in hetmantelgesteente serpentiniet. De hardheid is 2,5 tot 4, afhankelijk van de samenstelling en serpentijn heeft een gemiddelde dichtheid van 2,59. Één van deze soorten valt onder asbest. De inademing van deze soort is schadelijk voor de gezondheid. Het mineraal serpentijn is, net als het gesteente serpentiniet, genoemd naar het Latijnse woord serpens, dat "slang" betekent. De vorm waarin de mineralen gegroeid zijn in het gesteente doet denken aan de vorm van een slang. Ook werd het vroeger wel gebruikt als geneesmiddel tegen slangebeten. De andere naam voor serpentiniet, clinochrysotiel, is afgeleid van de Griekse woorden clinos, chrysos en tilos (respectievelijk "krom, scheef", "goud" en "vezel"). Het wordt zo genoemd door de goudkleurige vezelige structuur dat het mineraal kan aannemen. Serpentijn is een indicatief mineraal voor serpentiniet, een veelal door hydrothermale activiteit omgezette peridotiet. Onder invloed van druk en temperatuur zijn deolivijn en pyroxeen uit het mantelgesteente omgezet in serpentijn. Dit noemt men wel serpentinitisatie. De chemische reactievergelijking is: 4Mg2SiO4 (olivijn) + 4H2O (l) + 2CO2 (aq) → Mg6Si4O10(OH)8 (serpentijn) + MgCO3 (magnesiet) Serpentijn is om die reden een mineraal dat gevonden wordt in die gebieden waar mantelgesteente aan de oppervlakte is gekomen, gewoonlijk in orogenen. InGriekenland en in de Alpen is serpentijn op grote schaal ontsloten.