Rookkwarts in combinatie met Citrien afkomstig van de K2, Afghanistan (Dag- en nachtkristal)

De K2 (Urdu: کے ٹو, Kaitu) is een 8611 meter hoge bergtop op de Pakistaans-Chinese grens in de Karakoram. Het is de op één na hoogste berg ter wereld, na de Mount Everest. De K2 geldt als 'de heilige graal' voor bergbeklimmers en is volgens veel kenners de moeilijkst te beklimmen bergtop ter wereld. De berg heeft een sterftecijfer van 25%. De K2 had lange tijd geen naam aangezien de berg niet direct zichtbaar was voor de plaatselijke bevolking. In 1856 werd het gebied opgemeten en beschreven door de Britse kolonel Thomas George Montgomerie in het kader van de Great Trigonometrical Survey. Deze gaf de berg de afkorting "K2", omdat het de tweede berg is die Montgomerie in de Karakoram tegenkwam. Montgomerie nummerde de bergen in de volgorde waarin hij ze zag. De andere pieken kregen oorspronkelijk de namen K1, K3, K4 en K5 mee, maar deze werden na verloop van tijd hernoemd naar respectievelijk Masherbrum, Broad Peak, Gasherbrum II en Gasherbrum I. De reden dat de naam K2 is gebleven komt door het feit dat er geen locale naam bestond. Andere, maar minder bekende namen voor de K2 zijn Mount Godwin-Austen, Lamba Pahar ("Lange Berg" in Urdu), Qogir Feng, Chogori of Dapsang. In het Balti kent men geen andere naam dan K2, wat uitgesproken wordt als 'Ketu'.

Rookkwarts is een kwarts-variëteit. De kleur is rookbruin tot bijna zwart, doorschijnend. Heel donkere varianten worden morion genoemd. Rookkwarts komt het meest voor in holten in intrusiegesteenten en hooggradige metamorfe gesteenten. In sedimentaire gesteenten en uitvloeiingsgesteenten is rookkwarts zeldzaam. Vindplaatsen zijn in onder andere de Alpen, Brazilië, Rusland, Mexico, India, Ierland, Zimbabwe, Afghanistan, en VS. De kleur van rookkwarts wordt veroorzaakt door aluminium in het kristalrooster in combinatie met ioniserende straling. Het aluminium vervangt het silicium in de kristalstructuur waarbij het complex [AlO4-] wordt gevormd in plaats van [SiO4]. Om het ontstane ladingsverschil te compenseren wordt er tijden de groei van het kristal gelijktijdig kleine monovalente kationen van bijvoorbeeld waterstof, lithium of natrium in de kristalstructuur opgenomen. Onder invloed van ioniserende straling verplaatst het elektron van het [AlO4-]-complex zich naar een kation, en ontstaat een kleurcentrum. Dit proces voltrekt zich normaal gesproken alleen onder de 50°C. Bij hogere temperaturen vindt de afbraak van de kleurcentra sneller plaats dan de aanmaak ervan. De bron van de ioniserende straling is meestal kalium-40 het omringende gesteente. De kleur van rookkwarts ontstaat dus lang nadat de kristallen gevormd zijn en kan enige miljoenen jaren in beslag nemen Dit is ook de reden dan de meeste rookkwartsen in veldspaatrijke gesteenten zoals graniet ontstaan. Bij verhitting boven 200°C zal rookkwarts zijn kleur verliezen. Het bestralen van heldere kwarts (bergkristal) met Röntgenstraling of gammastraling levert bijna altijd rookkwarts op. De methode wordt dan ook gebruikt om van kleurloze kwarts rookkwarts te maken.  In de Oudheid waarschuwde deze steen de soldaten in strijd als hij donker verkleurde. Rookkwarts wordt nu nog gebruikt voor rozenkransen en crucifixen. Er wordt een aantal geneeskrachtige werkingen aan rookkwarts toegekend; het zou helpen tegen spijsverteringsklachten, stress, verdriet en helpen bij een kinderwens. Volgens diverse literatuur hoort het mineraal bij het sterrenbeeld: Weegschaal.