Dolfijnenstaart van Jade

Jade is de gemeenschappelijke naam voor twee mineralen die als edelstenen worden gebruikt: jadeïet en nefriet. In het economisch circuit bestaat ook nepjade. Deze is minder waard dan echte jade. Men kan de twee van elkaar onderscheiden doordat echte jade in een lange tijdsperiode van kleur verandert als het jarenlang in contact is geweest met menselijke huid. Jade kent veel verschillende kleuren: groen, bruin, zwart of wolkenwit, van zeer licht tot zeer donker. Jade wordt net als zeepsteen en chalcedoon al duizenden jaren geslepen en bewerkt door de Chinezen. Jade werd oorspronkelijk ebruikt als gereedschap maar kwam tijdens de Han-dynastie in zwang als sieraad. De enige plaats waar nefriet wordt gevonden in China ligt in Sinkiang rond de stad Khotan. In de Chinese cultuur wordt alleen bewerkte jade als waardevol gezien. Een klomp onbewerkt jade is dus van mindere waarde. In de Sanzijing staat het vermeld als een vergelijking met onderwijs: "Als men jade niet polijst, is het geen kostbaar ding. Als een mens niet leert, heeft zijn leven geen zin, want hij kent de normen, waarden en respect van het leven niet en zal dus nooit talentvol worden" (玉不琢 不成器 人不學 不知義). Jade wordt gezien als een waardevolle steen die boze krachten weert. Als men een stuk jade lang op zijn lichaam draagt, bijvoorbeeld aan een stuk rode draad om de nek, zal men zien dat de jade langzaam van kleur verandert. Tijdens de Olympische Spelen van 2008 in Peking zijn de medailles voorzien van jade.

 
Jade uit Mandelay Myanmar

In het Middellandse Zeegebied hechtte men van oudsher bijzondere waarde aan de dolfijn, door zijn intelligentie en doordat hij de mens was toegewijd. Hij was symbool van snelheid en zekerheid. Hij gold als redder van schipbreukelingen. Zo werd de Griekse zanger Arion na een schipbreuk door een dolfijn aan land gebracht. De god Apollo nam de gedaante van een dolfijn aan om zo mensen naar Kreta te vervoeren waar zij een tempel voor hem konden bouwen.  Bij de Etrusken (of Etruriërs) waren het dolfijnen die de zielen van overledenen naar het hiernamaals aan de overkant van de zee droegen. In de christelijke kunst wordt Christus wel eens voorgesteld als dolfijn.  De dolfijn werd ook beschouwd als de koning onder de vissen. In het Franse taalgebied werd de troonopvolger 'dauphin' (= dolfijn) genoemd; zij voerden ook een dolfijn in hun wapenschild. Stond er in een boek 'ad usum dauphini' (= 'ter gebruik van de kroonprins'), dan betekende dat dat de inhoud gekuist was en van alle ongerechtigheden gezuiverd, zodat de tekst de kroonprins onder ogen mocht komen.