Coyote schedel uit Arizona op "Berghemse gesmede standaard"

Een coyote of prairiewolf (Canis latrans) is een roofdier uit de familie der hondachtigen. Hij is een nauwe verwant van de wolf (Canis lupus). Hij komt voor in een gebied dat zich uitstrekt van Alaska tot Midden-Amerika. Met een lichaamslengte van slechts 90 centimeter en een gewicht van 15 – 20 kilogram is de coyote wezenlijk lichter dan de wolf. De coyote leeft in kleine groepen of solitair in de prairie en in niet te dichtbegroeide bossen. Hoewel hij hevig vervolgd is door de mens en door zijn eigen verwanten, de wolven, heeft de coyote zich toch sterk kunnen vermenigvuldigen. Hij voedt zich vooral met knaagdieren en konijnen en is daardoor eigenlijk nuttig voor de boeren. Verder eet hij slangen en insecten, bessen en gras. Hij haalt zelfs vissen en kikkers uit het water. Katten, kleine honden, elanden en muildierherten lopen ook gevaar om opgegeten te worden door een coyote. De jonge coyotes worden na een draagtijd van ongeveer 60 dagen geboren. De jongen en het vrouwtje worden de eerste tijd door het mannetje van voedsel voorzien. Wanneer de jongen ongeveer een half jaar oud zijn zoeken ze een eigen territorium. De voorouder van de coyote uit het pleistoceen, C. latrans orcutti, was morfologisch wat anders dan de moderne coyote. C. l. orcutti woog circa 20 kilogram, had een dikkere schedel en kaken en had een bredere snuit en tanden. Hij was zo meer aangepast voor het jagen op grote dieren, die echter op het einde van het pleistoceen, na een ijstijd, 11.000 jaar geleden, uitstierven in Noord-Amerika. Ook stierf zijn concurrent, de reuzenwolf uit. Hierdoor was een grote omvang niet langer nodig. Mogelijk was dat de reden waarom de coyote in de duizend daaropvolgende jaren zijn moderne, kleinere afmetingen en minder forse morfologie kreeg

 
Coyote.