Boeddha (hoofd) in boomstam (groot).

Agarhout is een donker harsachtig hout dat Aquilaria en verwante bomen (grote groenblijvende bomen uit zuidoost Azië) vormen wanneer zij besmet worden met een schimmelstam van de Ascomyceten. Vóór infectie is het kernhout betrekkelijk lichtgekleurd; als de infectie vordert vormt de boom als antwoord op de aanval een donkere hars, ingebed in het kernhout. Het met hars ingebedde hout wordt in vele culturen gewaardeerd om zijn unieke geur en gebruikt voor wierook en parfums. De typische geur van agarhout kan direct getest worden door een vlammetje tegen een stuk hout te houden. Agarhout is duur omdat het zeldzaam is. De unieke geur van agarhout is complex en aangenaam, met weinig of geen natuurlijke analogen. Daardoor heeft agarhout en zijn essentiële olie wereldwijd een grote culturele en religieuze betekenis gekregen. Het wordt vermeld in de oudste geschreven teksten – de Sanskrit Vedas van India. Het geurige hout wordt al meer dan tweeduizend jaar gebruikt als wierook bij traditionele heilige vieringen door boeddisten, hindoes en moslims en als een belangrijk onderdeel van traditionele Ayurvedische, Tibetaanse en oosterse geneeskunde en parfums. In de derde eeuw na Christus in China vermeldt de kroniek Nan zhou yi wu zhi (vreemde dingen uit het zuiden), geschreven door Wa Zhen uit de Oostelijke Wu-dynastie, dat agarhout geproduceerd wordt in de prefectuur Rinan (nu in centraal Vietnam) en hoe men het verzamelde in de bergen. Vanaf 1580, toen Nguyễn Hoàng heerser werd over de centrale provincies van modern Vietnam, moedigde hij handel aan met andere landen, in het bijzonder China en Japan. Agarhout werd geëxporteerd in drie variëteiten: Calambac (kỳ nam in het Vietnamees), trầm hương (iets harder en minder zeldzaam) en eigenlijk agarhout.