Blauwe "Blue Navy" Opaal SCULPTUUR GESLEPEN uit Sumatra, Indonesië (nieuwe vondst oktober 2020)

Geheel nieuw op de Opaal markt is deze Opaal die men de naam "Blue Navy" heeft gegeven. Afkomstig van Sumatra Indonesië. Een land waar je geen echte Opaal verwacht maar niets is minder waar. In oktober 2020 is de eerste vondst boven gekomen en Opaal land is in rep en roer over deze mooie nieuwe Opaal variant.

De mineraloïde opaal is een amorfe variëteit van kwarts, SiO2·nH2O, gehydrateerd siliciumdioxide met een waterpercentage van soms wel 20%. Opaal kan kleurloos zijn, wit, melkachtige blauw, grijs, rood, geel, groen, bruin en zwart. Vaak kunnen veel van deze kleuren meteen worden gezien, veroorzaakt door interferentie en diffractie van licht dat door minieme, regelmatig gerangschikte openingen binnen de microstructuur van het opalen gaat, bekend als het rooster van Bragg. Deze openingen worden gevuld met secundair kiezelzuur en vormen dunne lamellen binnen het opaal tijdens verharding. De term opalescentie wordt gebruikt om dit unieke en mooie fenomeen te beschrijven, hoewel kleurenspel een betere term zou zijn. Het opaal is één van de mineralen die fossielen vormen of kunnen vervangen. De resulterende fossielen worden gespaard door verzamelaars. "Opaal" is afgeleid van het Oudindische woord úpala', dat edelsteen betekent. Men maakt onderscheid tussen de glinsterende edelopalen, de geelrode vuuropalen en de gewone opalen. Hun fysische eigenschappen vertonen belangrijke verschillen. Het opaal is de officiële edelsteen van Zuid-Australië. Opaal wordt al sinds de oudheid als edelsteen bewerkt. Aanvankelijk werd het gebruikt voor de vervaardiging van primitieve werktuigen, later voor siervoorwerpen. Opaal werd al gebruikt voor de Assyriërs, Babyloniërs en Romeinen. Edelopaal behoort tot de geheimzinnigste stenen. Traditioneel gold het als een steen die ongeluk brengt, vooral voor mensen die de steen niet goed reinigden, De edelopaal die Plinius heeft beschreven is afkomstig uit de afzettingen van Dubník in Slowakije, die in die tijd al werden ontgonnen. Men schreef deze steen magische krachten toe. Hij hielp tegen melancholie, kalmeerde de zenuwen, genas het hart, beschermde tegen zorgen, herstelde het gezichtsvermogen en gaf de ogen opnieuw glans. Naast natuurlijk voorkomend opaal, wordt opaal op allerlei verschillende manieren vervaardigd, experimenteel en commercieel. Het resulterende materiaal is te onderscheiden van natuurlijk opaal door zijn regelmatigheid; onder vergroting worden de flarden van kleur gezien in een „hagedishuid“ of „kippegaas“ patroon zijn gerangschikt. Synthetische opalen worden verder onderscheiden van natuurlijk opaal door het gebrek van de eerstgenoemden aan fosforescentie onder UV-licht. Tevens zijn synthetische opalen over het algemeen lager in dichtheid en zijn vaak hoogst poreus; sommigen kunnen zelfs aan de tong plakken. Twee opmerkelijke producenten van synthetisch opaal zijn de bedrijven Kyocera en Inamori in Japan. De meeste zogenaamde synthetische opalen, echter, worden correcter imitaties genoemd, aangezien zij substanties bevatten die niet in natuurlijk opaal (b.v., plasticstabilisatoren) worden gevonden. De Gilson opalen die vaak in uitstekende juwelen worden gezien zijn eigenlijk imitaties bestaande uit gelamineerd glas met gestrooide beetjes folie.