Fleur en Jade venant de Chine, fait à la main

Jade is de gemeenschappelijke naam voor twee mineralen die als edelstenen worden gebruikt: jadeïet en nefriet. In het economisch circuit bestaat ook nepjade. Deze is minder waard dan echte jade. Men kan de twee van elkaar onderscheiden doordat echte jade in een lange tijdsperiode van kleur verandert als het jarenlang in contact is geweest met menselijke huid. Jade kent veel verschillende kleuren: groen, bruin, zwart of wolkenwit, van zeer licht tot zeer donker. Jade wordt net als zeepsteen en chalcedoon al duizenden jaren geslepen en bewerkt door de Chinezen. Jade werd oorspronkelijk ebruikt als gereedschap maar kwam tijdens de Han-dynastie in zwang als sieraad. De enige plaats waar nefriet wordt gevonden in China ligt in Sinkiang rond de stad Khotan. In de Chinese cultuur wordt alleen bewerkte jade als waardevol gezien. Een klomp onbewerkt jade is dus van mindere waarde. In de Sanzijing staat het vermeld als een vergelijking met onderwijs: "Als men jade niet polijst, is het geen kostbaar ding. Als een mens niet leert, heeft zijn leven geen zin, want hij kent de normen, waarden en respect van het leven niet en zal dus nooit talentvol worden" (玉不琢 不成器 人不學 不知義). Jade wordt gezien als een waardevolle steen die boze krachten weert. Als men een stuk jade lang op zijn lichaam draagt, bijvoorbeeld aan een stuk rode draad om de nek, zal men zien dat de jade langzaam van kleur verandert. Tijdens de Olympische Spelen van 2008 in Peking zijn de medailles voorzien van jade.

 

Edelstenen zijn zeldzame gesteenten, die meestal worden bewerkt en verwerkt in sieraden en sierobjecten. Edelstenen beschikken over de volgende kenmerken: Schoonheid. Hieronder vallen visuele aspecten zoals kleur, glans, vuur, doorzichtigheid en lichteffecten. Duurzaamheid. Hierbij wordt gekeken naar hardheid, breekbaarheid/splijtbaarheid en chemische bestendigheid. Zeldzaamheid. Hierbij wordt gekeken naar hoe vaak een product in de natuur voorkomt. Edelstenen kunnen in vele verschillende vormen geslepen worden. Het basisonderscheid wordt gemaakt tussen cabochon, waarbij de edelsteen in een bolle vorm wordt geslepen, en gefacetteerd, waarbij het oppervlak van de edelsteen wordt geslepen in verschillende facetten. Bij het slijpen kijkt men naar verschillende eigenschappen van de steen, waaronder de kleur, kleurverdeling, insluitsels, speciale lichteffecten, dispersie en breuk- en slijvlakken. Zo worden ze verwerkt tot kettingen, oorbellen, armbanden en vele andere sieraden, maar ook in de industrie worden de edelstenen gebruikt om te verwerken. Bekende edelstenen zijn onder andere diamant, robijn, smaragd, saffier, aquamarijn, topaas, toermalijn, amethyst, citrien, carneool, opaal, onyx, turkoois, lapis lazuli en granaat. In de 18de en begin 19de eeuw was het mode om sieraden te maken waarin iemands naam of initialen verwerkt waren. Bij de keuze van de edelstenen liet men zich leiden door de eerste letter van de naam van de edelsteen, en zo ontstond het edelstenenalfabet. Ook werden er gedurende de negentiende eeuw soortgelijke achrosticonsieraden gemaakt waarbij sentimenten in edelstenen werden uitgedrukt. Meest bekend is de Engelse 'regard'-ring, een verlovingsring waarbij het woord 'regard' (hoogachting) gevormd werd door de edelstenen robijn (ruby), smaragd (emerald), granaat (garnet), amethyst, diamant (diamond)