Stingray "Coral" Silicon & Prasiolite in 925/000 silver pendant. Unique & single copy

Prasioliet, ook wel groene Amethist genoemd, is vanwege zijn prachtige groene kleur en krachtige werking een zeer gewilde edelsteen.Hij zet negatieve energie om in positieve energie en helpt verloren balans te hervinden.Het stimuleert het creatief denken en het durven doorzetten van hartewensen.Dit mooie kristal brengt rust en verwarmt het hart.Prasioliet heeft dan ook een positieve werking op het hart en kan hartritmestoornissen verminderen.

Prasiolite, groen-kwarts of vermarine is een groene vorm van kwarts, een silicaat mineraal chemisch siliciumdioxide. Prasiolite is een van de vele kwarts variëteiten. Sinds 1950, komt bijna alle natuurlijke prasiolite uit een kleine Braziliaans mijne, maar het is ook te zien in Neder-Silezië in Polen. Natuurlijk voorkomende prasiolite wordt ook gevonden in de Thunder Bay in Canada. Kwarts is een vorm van siliciumdioxide, SiO2 en behoort tot de meest voorkomende mineralen op de aardkorst. Het vertegenwoordigt meer dan 12% van het volume van de aardkorst (onder andere in graniet, zand). Kwarts heeft twee modificaties: α-kwarts is trigonaal, β-kwarts (een hogere-temperatuurvorm) is hexagonaal. Daarnaast komt siliciumdioxide nog voor in vele andere structuren zoals α- en β-cristobaliet, keatiet, tridymiet, coesiet, stishoviet, melangoflogiet en lechatelieriet. Hoewel kwarts bestaat uit siliciumdioxide wordt het vaak tot de tectosilicaten gerekend. De reden hiervoor is dat kwarts een netwerk van SiO4-tetraëders vormt. Hierbij wordt elk zuurstofatoom door twee siliciumatomen gedeeld. Individuele SiO2-moleculen komen alleen bij gasvormig siliciumdioxide voor. Kwarts kan zeer zuiver zijn, zoals bij bergkristal, maar bevat vaak onzuiverheden. Deze onzuiverheden kunnen bestaan uit ionen die tijdens de groei van het kristal in het kristalrooster worden opgenomen. Kwartkristallen kunnen tussen 13 en 15.000 ppm Al3+, tussen 9 en 1400 ppm Na+, tussen 3 en 300 ppm K+ en sporen Fe3+, Ti4+, P5+, H+ en Li+ bevatten. Het aluminium en ijzer zijn in combinatie met ioniserende straling verantwoordelijk voor de kleur van een aantal kwartsvariëteiten. Verder kunnen kwartskristallen over andere mineralen heen groeien zoals bij rutielkwarts het geval is. Kwarts kan zowel grote kristallen vormen als microscopisch kleine aggregaten vormen. De grootste kwartskristallen komen voor in Farm Verloren in Namibië. Kwartskristallen tot 20 meter, en mogelijk 50 meter, en dolomietkristallen tot 2 meter komen hier voor. Wanneer kwarts gesmolten wordt, vormt het bij snelle afkoeling vaak een glas, doordat het kristallisatieproces vrij veel tijd vergt. Kwarts is een piëzo-elektrisch materiaal en de trillingen die men in het rooster van het kristal kan opwekken worden gebruikt in elektronische apparatuur zoals kwartsuurwerken en radio's.

Siliciumcarbide (SiC), ook bekend als carborundum, is een zeer hard materiaal dat veel wordt gebruikt voor slijpen en polijsten, in de vorm van slijpstenen, polijst- en slijppoeders en als bekleding van schuurpapier, en tegenwoordig ook voor de pantsering van pantservoertuigen. De verbinding is ontdekt door Edward Goodrich Acheson die er op 28 februari 1893 een patent op verkreeg. Granulair siliciumcarbide wordt op commerciële schaal geproduceerd door een reactie bij zeer hoge temperatuur. Hoogwaardig silica zand en koolstof (meestal petroleumcokes) worden hiervoor in de juiste verhouding tot reactiemateriaal gemengd. Van dit mengsel wordt een hoop materiaal gebouwd. Midden in deze hoop materiaal bevindt zich een kern van grafiet die dient als stroomgeleider. De grafietkern wordt aangesloten op een transformator en onder spanning gezet. Als gevolg van de weerstand loopt in de kern van de hoop materiaal (oven) de temperatuur op tot circa 2700 graden Celsius. Bij deze temperatuur loopt de reactie SiO2 (zand) + 3C (cokes) levert SiC + 2CO (koolmonoxide); kortom: SiO2 + 3 C → SiC + 2 CO Een duidelijk onderscheid moet worden gemaakt tussen granulair siliciumcarbide en vezelvormig siliciumcarbide, wat voor specifieke doeleinden op nano schaal wordt geproduceerd. Aangetoond is dat granulair siliciumcarbide toxisch inert is. Granulair siliciumcarbide, zoals dat in Nederland wordt geproduceerd, is niet als gevaarlijke stof of preparaat geclassificeerd volgens de EG-Richtlijn 67/548/EEG of Richtlijn 1999/45/EG of Verordening (EG) nr. 1272/2008. In een op 7 december 2012 gepubliceerd rapport stelt de Nederlandse Gezondheidsraad dat siliciumcarbide in vezelvorm (vezels, ‘whiskers’) kanker kan veroorzaken en geclassificeerd moet worden als ‘kankerverwekkend voor de mens’ (in categorie 1A), volgens het classificatiesysteem van de Gezondheidsraad. De gegevens over de granulaire vorm van siliciumcarbide zijn onvoldoende om de carcinogene eigenschappen hiervan te kunnen classificeren (categorie 3). Reden is dat de commissie zich zorgen maakt over de vraag of het commerciële granulaire siliciumcarbide voldoende vrij is van vezel-vormige silliciumcarbide