Chinesische Krieger (H 100 x B 40 x D 47 cm.) mit 50% RABATT

Terracotta (Italiaans: terra cotta, 'aarde gebakken' = gebakken klei, mv. terracotta's) is poreus, ongeglazuurd aardewerk van roodbakkende klei. Het wordt op diverse manieren toegepast, zoals bij bloempotten en goedkoop servies. Een buste van de beeldhouwer Albert-Ernest Carrier-Belleuse, door Auguste Rodin (1882). Terracotta, oorspronkelijk geboetseerd in klei. Ook wordt het wel eens gebruikt voor beelden. Hierbij gaat het vooral om het ontwerpen en boetseren van beelden in klei. Vroeger werd hier vervolgens een gipsen mal omheen gemaakt in delen, waarvan weer een afgietsel in gietklei werd gemaakt (slibgieten). Dit afgietsel werd in halfdroge staat verder uitgewerkt en geschuurd, waarna het uiteindelijk werd gebakken. Vaak werden de beelden later in een duurder materiaal als brons of marmer uitgewerkt. Het waarschijnlijk bekendste werk, gemaakt van terracotta, is wel het Terracottaleger in China.

 

Het Terracottaleger is een benaming voor de archeologische vondst van 9099 terracottafiguren die als grafgiften zijn meegegeven aan de eerste keizer van China, Qin Shi Huangdi. Het 'leger' bevindt zich tussen de berg Li en het hedendaags Xi'an. Deze overblijfselen bij het graf van keizer Qin Shi Huangdi (221-214 v.Chr.) behoren tot het UNESCO-Werelderfgoed. Qin Shi Huangdi wist, gedurende zijn relatief korte bewind, grote koninkrijken rondom een rivier in China te verenigen tot één rijk en wordt daarom gezien als de eerste keizer van China. Bij de bouw van zijn mausoleum werden naar schatting zo'n 700.000 arbeiders ingezet, ruim twee keer zoveel als bij de Chinese Muur. Met de bouw werd reeds in het eerste jaar van Qin Shi Huangdi's dynastie aangevangen. Het is onderdeel van een ommuurd stuk land met talrijke gebouwen. Het mausoleum ligt als een paleis onder een grafheuvel, die nu 76 meter hoog is. Het graf moet toentertijd indrukwekkend zijn geweest. De grafheuvel, die oorspronkelijk 115 meter hoog was en begroeid met gras en bomen, werd omringd door 10 tot 12 meter dikke muren. Binnen deze muren stonden ooit tempels, zalen en bestuurlijke gebouwen. Het geheel besloeg meer dan 2,5 km², en er zijn meer dan 400 putten met grafgeschenken opgegraven. Wonderbaarlijk genoeg is de tombe waarin Qin moet liggen nooit geopend. Volgens een beschrijving van de Chinese historicus Sima Qian, uit de eerste eeuw voor Christus, was het ontwerp van het graf bedoeld als een ondergrondse weergave van het heelal. Volgens deze historische bron is de bodem vormgegeven als een kaart van het Chinese rijk. De Gele Rivier, Yangtsekiang en de oceaan zouden zijn nagebootst in kwikzilver. Qin geloofde dat het graf zijn paleis voor de eeuwigheid was en dat het leven onder de grond een vervolg was van zijn leven op de aarde. Rond zijn tombe bevinden zich grafkamers met giften, die ervoor moesten zorgen dat zijn ziel in het hiernamaals gevoed en beschermd werd. Van de kleine honderd grafkamers zijn er nog maar enkele geopend; er liggen nog ontelbare schatten onder de grond. Later is het Terracottaleger geleidelijk aan bedekt met een drie meter dikke zandlaag. Zo heeft het leger 2200 jaar onder de grond gelegen. De wapens die gevonden werden zijn nog steeds scherp. Dit komt waarschijnlijk door de oppervlaktebehandeling die de Chinezen hadden geperfectioneerd in deze tijd. De pijlpunten waren ook nog dodelijk op een andere manier. De punten werden gemaakt van een hoog percentage lood, als je niet dood ging door de pijl zelf dan werd je wel vergiftigd door het lood. Aan het eind van de bouw van het graf werden de mensen die mee hadden geholpen levend begraven in het ondergrondse paleis, zodat geen van de geheimen zich konden openbaren. Op 29 maart 1974 [1]ontdekten boeren die een put aan het graven waren een terracottasoldaat, de grootste archeologische vondst van de 20e eeuw. Er werd verder gegraven en met de opgravingen kwamen duizenden soldaten en paarden tevoorschijn, een heel leger dat de keizer vergezelde in zijn onsterfelijkheid. Met de huidige technieken is het nog niet verantwoord om zonder beschadiging het graf van de keizer met eventuele schatten op te graven.