Bronzedrache - groß

Een draak is een groot mythisch wezen met een slangachtig of anderszins reptielachtig lichaam. De draak speelt wereldwijd een rol in mythologieën. Het geloof in deze wezens ontstond mogelijk door de geringe kennis die oude culturen bezaten van de gigantische, prehistorische, 'draakachtige' reptielen. Het woord "draak" is afgeleid uit het Griekse δράκων (drakōn),[waarmee oorspronkelijk elk soort serpent werd aangeduid. Welke vorm de draak in de mythologie later ook aannam, het bleef in essentie een slang. De Europese draak, afkomstig uit verschillende Europese mythologieën, heeft veel verschillen ten opzichte van de oosterse draak die afgeleid is van de Chinese draak. De draak wordt sinds Psalm LXXIV, 13, tot de Apocalyps, XII, 3, voorgesteld als een monster met meerdere koppen (meestal zeven), een uitbeelding die duidelijk geïnspireerd is op de oude Mesopotamische iconografie. De vorm en uiterlijk van een draak varieert per overlevering. Een draak wordt vaak uitgebeeld met het lichaam van een slang of een krokodil; klauwen en soms de kop van een arend, leeuw of valk; vleermuisvleugels (vlerken). In Indië vindt men olifants-draken en in China herten-draken. Veel draken worden ook wel ingedeeld bij de serpenten. Ook worden ze in verband gebracht met visachtigen. De termen worden vaak door elkaar gebruikt. Zie ook bestiarium en het Visboeck. Het geloof dat een draak vuur spuwde wordt soms toegeschreven aan het feit dat men een vallende ster ook draak noemde. Het spoor dat een vallende ster trok werd dan geassocieerd met de vurige adem van de draak. Draken symboliseren afhankelijk van de cultuur, verschillende krachten. In het voor-christelijke Europa gold de draak niet per se als ongunstig en vaak zelfs als gunstig. Onder het christendom verkreeg de draak in Europa een kwalijke roep en werd, als verwant aan de slang uit het Bijbelhoofdstuk Genesis, als kwaadaardig voorgesteld. In het middeleeuwse christendom stond de draak symbool voor het voorchristelijke denken, de niet-christelijke, heidense wereld en ook voor de gevallen engel, de duivel. Enkele bekende drakendoders zijn Sint-Michaël, Sint-Joris, Perseus, Herakles, Apollon, Siegfried, koning Arthur en Lancelot. Om zijn afschrikwekkende uiterlijk siert de draak veel wapenschilden en vlaggen, de draak wordt vaak gebruikt in de heraldiek. Ook komt de draak voor in namen zoals Drakensteyn en kasteel Drakenburg. 

In landen buiten Europa brengt de draak vaak geluk of biedt bescherming tegen het kwade. In Mesopotamië was de oorspronkelijke almachtige godin die de andere goden ter wereld bracht een draak, zie Mesopotamische mythologie. In Egypte was Apepi een god in drakengedaante die heerste over de onderwereld en over het kwade. In Griekse mythes worden drakontes voorgesteld als slimme, magische wezens die uit de aarde kwamen, en de godin Athena had een slang als huisdier en helper.