Mundrabilla-Meteorit aus Australien Nickeleisen

Een meteoriet is het deel van een meteoroïde dat op de aarde inslaat na vanuit de ruimte door de atmosfeer te zijn gevallen. Tijdens de tocht door de dampkring wordt het materiaal sterk afgeremd en zeer heet; dit kan als een meteoor te zien zijn. In wezen is een meteoriet puin uit de ruimte. Aan de hand van de samenstelling van meteorieten kan soms bepaald worden wat de herkomst is. Zo zijn er al meer dan twintig gevonden die van de maan afkomstig zijn. Het betreft dan materiaal dat door een andere meteoriet uit de maan is losgeslagen. Ook zijn er meteorieten zoals ALH84001 gevonden, waarvan de herkomst Mars is. In veel gevallen is de meteoriet echter afkomstig uit de planetoïdengordel (ook wel asteroïdengordel genoemd) tussen Mars en Jupiter. Of er ook meteorieten bestaan met een kometaire oorsprong, staat nog ter discussie. Het is mogelijk dat sommige zeldzame, zeer fragiele soorten koolstofhoudende meteorieten van kortperiodieke kometen afkomstig zijn. Veel puin dat in contact komt met de dampkring bereikt de aarde niet, maar verbrandt door de weerstand van de atmosfeer. De brokstukken die verbranden zijn in de nacht zichtbaar als meteoren, ook wel sterrenregen of vallende ster genoemd. Bij grotere stukken die niet volledig verbranden maar gedeeltelijk als meteoriet op de aarde neerkomen, ontstaat bij het passeren van de dampkring een bolide (vuurbol). Dat het om een indrukwekkend verschijnsel kan gaan blijkt bijvoorbeeld uit de bolide van de Sichote-Alin. Die was bij volledig daglicht zeer duidelijk zichtbaar. De vuurbol veroorzaakt door de Nederlandse Glanerbrug-meteoriet uit april 1990, was vlak voor zonsondergang zichtbaar.

De Mundrabilla meteoriet is één van de grootste meteorieten die op Aarde zijn gevonden. In 1911 werd het eerste fragment ontdekt in Australië. De Mundrabilla-meteoriet is een ijzermeteoriet die in 1911 in Australië werd gevonden, een van de grootste meteorieten die werd gevonden, met een totaal bekend gewicht van 22 ton en de hoofdmassa (het grootste fragment) goed voor 12,4 ton. In 1911 werd een ijzermeteorietfragment van 112 g gevonden door Harry Kent, voorman belast met kamelen voor het West-Australische onderzoek van de transcontinentale spoorlijn, op 31 ° 1 ′ zuiderbreedte, 127 ° 23 ′ OL, op het Premier Downs-station aan de Nullarbor. Gewoon. De kleine meteoriet heette Premier Downs I. Later in 1911 vond Kent nog een kleine ijzermeteoriet (116 g) ongeveer 13 kilometer (8,1 mijl) ten westen van de gevonden locatie van Premier Downs I, genaamd Premier Downs II. Beide meteorieten waren middelgrote octaëdrieten, waarvan wordt aangenomen dat ze deel uitmaken van dezelfde val. Er is gesuggereerd dat de Mundrabilla-meteorieten nauw verwant zijn aan de Loongana Station en Premier Downs-meteorieten, en tijdens atmosferische ablatie uit dezelfde massa zijn gevallen.Mundrabilla I, de hoofdmassa van 12,4 ton, wordt nu bewaard in het Western Australia Museum.