Steinhardter Erbsen (Knollen mit Baryt aus Deutschland)

De legende van de Steinhardter-erwten:

Lange tijd geleden woonde een rijke maar hardvochtige boer in Steinhardt. In de lente reed hij het veld in om erwten te zaaien. Toen het werk bijna klaar was, kwam een arme, oude man naar hem toe, groette beleefd en vroeg beleefd om zoveel erwten dat hij en zijn gezin een soepje konden koken. Spottend verwierp de rijke boer de bedelaar. Integendeel, zijn erwten zouden in steen moeten veranderen voordat hij zelfs een handvol zou geven. Helaas draaide de oude man zich om en vertrok. Vloek, de boer bleef zaaien. Zijn tas op zijn schouder werd echter niet lichter, maar zwaarder. Toen zag hij met afgrijzen dat de erwten in ronde stenen waren veranderd. Maar ook de erwten, die hij al had gezaaid, waren ondertussen ronde stenen geworden. Zelfs vandaag de dag kun je in de velden en wijngaarden rond Steinhardt die vreemde stenen structuren vinden, die de populaire term Steinhardter-erwten dragen.

Mainzer Becken is de term voor een tertiair zeebekken dat ongeveer 38 tot 12 miljoen jaar geleden de tegenwoordige Rheinhessen heeft vervangen. De val van de Rheintalgraben die begon in de eozaen (50-38 miljoen jaar geleden) en zich naar het noorden verspreidde ging gepaard met laterale uitbreidingen. De belangrijkste daarvan was de Mainzer Becken, een ondiepe tot 50 meter diepe baai van de arm van de zee die de noordelijke zee met de Tethyssea (zuidelijke zee) in het tertiaire verbond.

De pre-tertiaire ondergrond van de Mainzer Becken bestaat voornamelijk uit gesteente uit de oudheid van de aarde. In de voormalige kustgebieden bevinden zich ryoliet van vulkaanetectonische oorsprong van de permanent (Kreuznach, Neu-Bamberg, Rheinhessische Schweiz) respectievelijk Taunusquarzite en leisteen van de devon (Hunsrück, Taunus, Rochusberg). Er zijn moderne (tertiaire) lagen die hier rechtstreeks op die van de oudheid van de aarde zijn geplaatst.