Fächer, handbemalter Stoff "klein"

Een waaier is een klein instrument, dat men manueel bedient om zich koelte toe te wuiven. De waaier bestaat uit losse fragmenten die verbonden zijn aan een zijde. De rest wordt bijeen gehouden door textiel of een ander materiaal dat geen wind doorlaat. Door de waaier te richten naar het gezicht, ontstaat er door beweging een tocht. De vorm van de waaier is te vergelijken met die van een opengespreide pauwenstaart. Een waaier wordt al eeuwenlang gebruikt door dames om zo onopvallend zich wat af te koelen, vele dames waren ingesnoerd en droegen vele rokken en accessoires. Dames benutten dan deze waaier om discreet en elegant hun rijkdom te tonen, veel waaiers werden versierd en waren kostbare objecten. Vaak werden ze vervaardigd uit dure stoffen zoals zijde, fluweel, satijn, batist, linnen, kant, perkament, papier, been, pluimen, ivoor, albast, zilver, goud, hout, parelmoer. De afwerking bestond uit kleine details, gaande van een strik of borduursel tot zelfs diamanten en edelstenen toe. In Japan tijdens de Edoperiode werd de waaier kunstzinnig beschilderd en groeide uit tot grote kunst. Waaiers werden gebruikt als communicatiemiddel, om aandacht te trekken en waren een instrument in de kunst van het verleiden. Zo konden discreet signalen worden doorgegeven aan elkaar. Door de waaier in een bepaalde positie te houden, kon men zo geheime spelletjes spelen. Waaiers vormden in verscheiden dansen een onvervangbaar attribuut. Via de stand van de waaier ten opzichte van het lichaam zond een dame veelzeggende boodschappen uit: 1.de waaier tegen de rechterschouder gedrukt betekent iemand helemaal niet moeten. 2.rechteroog met waaier aanraken kwam neer op zo snel mogelijk een afspraakje willen maken. 3.door beide ogen met een waaier te bedekken gaf een dame te kennen dat ze van iemand houdt. 4.als ze de waaier tegen het linkeroor aandrukte wil ze niet dat geheimpjes worden prijsgegeven.