Flussmuschel aus Vietnam

Mossel is de gemeenschappelijke naam die wordt gebruikt voor de leden van de verschillende families van mosselen of tweekleppige weekdieren, van zout en zoet water habitats. Deze groepen hebben gemeen een dop waarvan de omtrek is langwerpig en asymmetrisch ten opzichte van andere eetbare mosselen, die vaak min of meer ronde of ovale. Het woord "mossel" wordt het meest gebruikt om de eetbare tweekleppigen van het mariene familie Mytilidae, waarvan de meeste leven op blootgestelde kusten in de getijdenzone bedoel, bevestigd door middel van hun sterke byssal draden ("baard") om een ??stevige ondergrond. Een paar soorten (in het geslacht Bathymodiolus) hebben hydrothermale bronnen in verband met diepe oceaan ruggen gekoloniseerd. In de meeste zeemosselen de kooi is langer dan breed, die wigvormig of asymmetrisch. De externe kleur van de shell is vaak donker blauw, zwartachtig, of bruin, terwijl het interieur is zilverkleurig en enigszins nacreous. De gemeenschappelijke naam "mossel" wordt ook gebruikt voor veel zoetwater tweekleppigen, met inbegrip van de zoetwaterparels mosselen. Zoetwater mossel soorten bewonen meren, vijvers, rivieren, kreken, kanalen, en ze worden ingedeeld in een andere subklasse van tweekleppigen, ondanks enkele zeer oppervlakkige gelijkenissen in verschijning. Zoetwater zebramosselen en hun verwanten in de familie dreissenidae geen verband met eerdergenoemde groepen, hoewel ze lijken veel Mytilus soort vorm en leven verbonden stenen en andere harde oppervlakken op dezelfde wijze, met een linnen. Zij worden ingedeeld bij de Heterodonta, de taxonomische groep die de meeste van de tweekleppige dieren gewoonlijk aangeduid als "mosselen" omvat.

De schelp (of bij slakken ook wel het ''slakkenhuis'') is een uit kalk (calciet en/of aragoniet) en andere mineralen bestaand (meestal) uitwendig skelet, dat door een weekdier (stam der Mollusca) wordt aangemaakt. De schelp verleent het dier stevigheid, en beschermt het dier tegen uitwendige invloeden zoals predatie, kwetsuren, uitdroging, etc. De schelp groeit tijdens het leven met het weekdier mee. De wetenschap die alle aspecten van weekdieren bestudeert, wordt malacologie genoemd. Een tak van de malacologie die zich alleen met de schelp bezig houdt, wordt conchologie genoemd. Vroeger werd ten onrechte gemeend dat malacologie zich niet met de schelp bezighield en werd het onderscheid tussen malacologie en conchologie door sommigen heel scherp gelegd. In de huidige praktijk komen de termen vaak door elkaar voor en worden ze min of meer als synoniemen beschouwd. Schelpen kunnen gebruikt worden ter verharding van een looppad, dat dan soms een ''schelpenpad'' wordt genoemd. Ook kunnen schelpen worden gebrand tot schelpkalk, dat als bouwmateriaal in het verleden vaak gebruikt werd in plaats van cement.

 
Zoetwater schelpen