Lapislazuli - Engel groß

Een engel (Hebreeuws: מלאך; mal'ach, Arabisch: ملاك; malak, Latijn: angelus, Oudgrieks: ἄγγελος; ángelos) is een bovennatuurlijk, verstandelijk wezen, dat wordt teruggevonden in verscheidene (vaak monotheïstische) religies. In het christendom, de islam, het jodendom en zoroastrisme, treden engelen, als bedienden of beschermers van de mens, gewoonlijk op als boodschappers van God (of de goden), van wie ze duidelijk zijn onderscheiden, en beschikken over bovenmenselijke capaciteiten en eigenschappen. In andere religies worden bovennatuurlijke wezens soms vergeleken met engelen, omdat zij enkele kenmerken met engelen gemeen hebben en gelden als engelachtigen. Het woord engel is afkomstig uit het Griekse ἄγγελος, ángelos, dat "boodschapper" betekent. Het Hebreeuwse woord voor engel is מלאך, mal'ach, hetgeen eveneens staat voor "boodschapper." Het Arabische woord ملاك, malak, is hieraan etymologisch verwant. Het begrip 'engel' op zich duidt geen goddelijk wezen aan. Zo wordt de auteur van het laatste boek van het Oude Testament aangeduid als 'Maleachi' - 'mijn bode' en worden de voorgangers van de zeven gemeenten in het boek Openbaring 'aggeloo' genoemd. Engelen kunnen een willekeurige uiterlijke vorm aannemen. In de christelijke traditie hebben engelen vaak een volmaakt menselijk uiterlijk, veelal dat van een jongeling, hoewel engelen geslachtloos zijn. In de verhalen uit de Bijbel worden engelen in een aantal gevallen in eerste instantie niet als zodanig door de mens herkend. Zie bijvoorbeeld Genesis 18 (waar pas later blijkt wie de bezoekers zijn), Richteren 13:21 (waar de bezoeker indruk maakt maar pas bij zijn vertrek als engel wordt herkend). Ook in de islam wordt dit vermeld: zo dacht Mohammed, bij de verschijning van aartsengel Djibriel, te doen te hebben met een djinn. Soms komen engelen ook voor in de gedaante van een vreeswekkend en lichtuitstralend wezen en is hun verschijning voor de mens fysiek bijna ondraaglijk. Engelen worden - in de kunst en op bijvoorbeeld iconen - meestal afgebeeld als wezens met vleugels. Dat is begrijpelijk, ze moeten immers verbinding met de hemel onderhouden. Toch zijn er in de Bijbel en in joodse geschriften geen teksten waarin engelen, als ze een boodschap komen brengen, een dergelijk uiterlijk hebben; Jacob zag bijvoorbeeld engelen met behulp van een (Jacobs)ladder uit de hemel neerdalen. Anders is dat met engelen die de grootheid van God verkondigen, zoals in Jesaja 6 (serafijnen met zes vleugels) en Ezechiël 1 (wezens met vier vleugels). In de Koran wordt in het eerste vers van Soera 35 "De Grondlegger" (فاطر) wél geschreven, dat engelen vleugels hebben "twee, drie en vier". De wijze waarop engelen worden afgebeeld berust grotendeels op conventie: voor de mens zijn engelen, bovennatuurlijke en onlichamelijke wezens, niet waarheidsgetrouw af te beelden. In de traditie van het orthodoxe christendom worden cherubijnen vaak aangeduid als "veelogig" en serafijnen als "zesvleugelig", waarbij deze wel een menselijke gedaante hebben. Dit komt overeen met wat in Jesaja 6 over serafijnen te lezen is. In de iconografie worden serafijnen afgebeeld als zesvleugelige, vlammende wezens, die hun gelaat en benen met hun vleugels bedekken uit ontzag voor de majesteit van God.

 

Lapis lazuli of lazuursteen is een ondoorzichtige halfedelsteen met een intense azuurblauwe kleur. Het is geen mineraal maar een gesteente, omdat het uit meer dan één component bestaat. Het wordt voornamelijk gewonnen in Afghanistan. De belangrijkste component van lapis lazuli is lazuriet (25% tot 40%), een veldspaatvervanger met de chemische formule (Na,Ca)8(AlSiO4)6(S,SO4,Cl)1-2.[1] Andere belangrijke componenten zijn: calciet (wit), sodaliet (blauw) en pyriet (geel - metallisch glanzend). Verder kunnen ook de mineralen augiet, diopsiet, enstatiet, mica's, hauyniet, hornblende, geyeriet (een zwavelrijke variëteit van lollingiet) en noseaan in lapis lazuli voorkomen. Lapis lazuli is voor een edelsteen niet bijzonder hard. Op de schaal van Mohs is de hardheid 5,5, wat betekent dat de steen gemakkelijk door hardere edelstenen gekrast kan worden. Het is daarom niet verstandig juwelen met lapis lazuli samen met hardere edelstenen op te bergen. Van lapis lazuli wordt door alternatieve genezers spirituele kracht toegekend. Lapis lazuli ontstaat meestal door contactmetamorfose in kristallijne marmer. Lapis lazuli was al sinds de oudheid bekend. Er werd in de stad Ur al in 4000 v.Chr. in gehandeld. Het was een van de handelsproducten van de handel tussen Sumer, Dilmun en Meluhha. Het was ook in het oude Egypte zeer geliefd. Het werd bijvoorbeeld gebruikt voor het dodenmasker van Toetanchamon. Er was in het hele Midden-Oosten zo veel vraag naar dat er al in de 13e eeuw v.Chr. imitaties vervaardigd werden. Uit de stad Sidon zijn bijvoorbeeld rolzegels bekend van koning Annipi en zijn vader Adummu die met behulp van kobalt-zouten een donkerblauwe kleur gegeven zijn. Men gebruikte lapis lazuli ook in gemalen vorm als een blauwe kleurstof (ultramarijn), die ook in de schilderkunst van de Renaissance zeer geliefd was.