Bronziet uit Brazilië, platte steen

De pyroxenen (inosilicaten) enstatiet (chemische formule MgSiO3) en ferrosiliet (Fe2+MgSiO3) vormen een complete vaste oplossingsreeks en zijn veel voorkomende gesteentevormende mineralen in stollings- en metamorfe gesteenten, en ook in meteorieten. De tussenliggende compositie, met magnesium en ijzer2+, (Mg,Fe)SiO3, is ook bekend onder de naam hyperstheen, maar deze naam is officieel niet meer in gebruik en vervangen door enstatiet of ferrosiliet. Enstatiet en de andere orthorombische pyroxenen verschillen van de monokliene door hun optische eigenschappen zoals uitdoving en pleochroïsme. De kristallen hebben een duidelijke splijting volgens de kristalvlakken [110] en [010]. Enstatiet is wit, grijs, groenig of bruin. De hardheid is 5,5 en de dichtheid is 3,2 kg/dm3. De naam van het mineraal enstatiet is afgeleid van het Griekse enstates, dat "tegenstander" of "tegenhanger" betekent. Het is zo genoemd omdat het het magnesium-houdende eindlid van de serie met ferrosiliet vormt. De brons-bruine variëteit van enstatiet wordt bronziet genoemd. Enstatiet-kristallen worden gevonden in steen- en ijzermeteorieten, zoals ook in de meteoriet die neerkwam bij Breitenhach in het Ertsgebergte, Bohemen. Grote kristallen, tot 30 centimeter lengte, worden gevonden in mica-schist doorsnijdende apatietaders in de apatietmijn van Kjorrestad, bij Brevig in zuid-Noorwegen. Individuele kristallen worden zelden gevonden, omdat het mineraal voorkomt in stollingsgesteenten of mantelgesteenten als peridotiet en pyroxeniet. Door verwering van die gesteenten ontstaat het mineraal serpentijn. Kleine kristallen worden in uitvloeiingsgesteenten als trachieten en andesieten gevonden. De typelocatie van enstatiet is niet nader gedefinieerd.